நித்தம் பொழியும்
வெண்பனியாய்
நினைவுகள்
ஈரம்தோய்ந்து குளிரில்
நடுங்கும் மலராய்
மனம்
குளிர்காய
உன் விம்பத்தீயேனும்
கிடைக்காதோ என ஏங்கும்
பேதை நான்
தணல் வெம்மை தரும்
மாயப் பனிக்கட்டி நீ
காலநதிக்கரையில்
புதிதாய் பூத்திருக்கும்
காளானாய் நாம்
ஓர் ஆரத்தில் கோர்க்கப்படும்
இரு இரத்தினங்களாகும்
நாளுக்கான காத்திருப்பு…
சாரளாய்த் தொடரும்
பேரின்பப் பெருங்காதல்
அத்தனையும் குளிராய்
எனைச் சூழ…
ஓலைக் குடிசையில்
உனை நினைத்து
கவிபாடி கரைகிறேன்
எட்டிநின்று கண்சிமிட்டி
மறைகின்றாய் நீ
தருவாக…
