என்னென்ன மாற்றங்கள்

கடந்த முறை இந்தியாவில் நடந்த உலகக் கோப்பைக்குப் பின்னர், எவை மாறிவிட்டன என்பதை ஆராய்வதே இந்த கட்டுரையின் நோக்கம்.

(1) அகமதாபாத்
தொடக்கப் போட்டி, இறுதிப் போட்டி, இந்தியா எதிர் பாகிஸ்தான், தொடக்க விழா, நிறைவு விழா.ஈடன் கார்டன் மற்றும் வான்கடே ஆகியவற்றிலிருந்து இந்திய கிரிக்கெட்டின் புதிய தலைநகரம் மற்றும் அதிகார மையமான 100,000 முதல் 132,000 வரை இருக்கும் திறன் கொண்ட பளபளப்பான புதிய நரேந்திர மோடி ஸ்டேடியத்திற்கு மாறியுள்ளது .
இது புதிதாக திறக்கப்பட்ட மூன்று ஆண்டுகளுக்குள், ஒரு உலகக் கிண்ண இறுதிப் போட்டி, இரண்டு ஐபிஎல் இறுதிப் போட்டிகள் மற்றும் ஒரு ஐபிஎல் தொடக்கப் போட்டி, மூன்று டெஸ்ட் (ஆஸ்திரேலியா மற்றும் இங்கிலாந்துக்கு எதிராக), சையது முஷ்டாக் அலி டிராபி இறுதி ஆகியவற்றை நடத்தியிருக்கும்.

(2) பந்து வீசக் கூடிய மட்டையாளர்கள்
2011 சாம்பியனான இந்திய அணியில் யுவராஜ் சிங், வீரேந்திர சேவாக், சுரேஷ் ரெய்னா மற்றும் சச்சின் டெண்டுல்கர் இருந்தனர். ஒவ்வொரு அணியிலும் குறைந்தது இரண்டு பேர் இருந்தனர். பென் ஸ்டோக்ஸ் அல்லது ரவீந்திர ஜடேஜா போன்ற அல்லாது, ஆனால் பந்துவீசக்கூடிய மட்டையாளர்கள், ஆடுகளத்தில் சாதகமான தன்மை இருந்தால் விடுக்க, அல்லது முக்கிய பந்துவீச்சாளர்களில் ஒருவருக்கு மோசமான நாளாக இருந்தால் பந்து வீசுவார்கள். 2012 ஆம் ஆண்டில், டெஸ்ட் அணிகள் சம்பந்தப்பட்ட ஒரு போட்டிக்கு 11.9 பந்துவீச்சாளர்கள் பயன்படுத்தப்பட்டனர்; ஆனால் இப்போது 9.4 மட்டுமே.

(3) துரத்தி அடித்தல்
இறுதி 20 ஓவர்களில் 120 முதல் 180 ரன்களுக்கு இடையேயான வெற்றி-இலக்குகள், 2007 மற்றும் 2011 உலகக்கிண்ணங்களுக்கு இடையில் டெஸ்ட் அந்தஸ்து உள்ள அணிகளுக்கு இடையேயான ஒருநாள் போட்டிகளில் 11 இல் இரண்டு முறை மட்டுமே துரத்தப்பட்டு வெற்றி கிடைத்திருந்தது. பன்னிரண்டு ஆண்டுகளுக்குப் பின், இதுபோன்ற ஒரு சூழ்நிலையை எதிர்கொள்வது மோசமானதல்ல, ஏனென்றால் இப்போது அத்தகைய வெற்றி-இலக்குகள் ஒவ்வொரு ஐந்து சூழ்நிலைகளிலும் இரண்டு முறை துரத்தி வெற்றி பெறப்படுகின்றன.
துரத்தும் அணிகளுக்கு ஆட்டமே சாதகமாக மாறிவிட்டது என்பதல்ல. இதே காலகட்டத்தில், துரத்தும் அணிகள் வெற்றி பெறும் வீதம் 50% க்கு அண்மையில் உள்ளது.

(4) இரட்டை சதம்
2011 உலகக் கோப்பைக்கு முன் ஒருமுறை மட்டுமே அடிக்கப்பட்டது. 2015 உலகக் கோப்பையில் இரண்டு உட்பட ஒன்பது முறை பெறப்பட்டுள்ளது.

(5) கைவிரல் சுழற்பந்து வீச்சாளர்
முன்னைய காலங்களில் கைவிரல் சுழற்பந்து வீச்சாளர்களே அதிக ஓவர்களை வீசினர். இப்போது ரஷீட் சம்பா சஹால் ஹசரங்க போன்ற மணிக்கட்டு சுழற்பந்து வீச்சாளரே அதிகம். அஸ்வின் போன்ற கைவிரல் சுழற்பந்து வீச்சாளர் அணிகளில் தேர்வு செய்யப்படுவதில்லை.

(6) சொந்த மைதான சாதக தன்மை
2011க்கு முன்னர் ஒரே ஒரு சொந்த அணி – 1996 இல் இலங்கை மட்டுமே- உலகக் கிண்ணத்தை வென்றிருந்தது. கடைசி மூன்று உலகக் கிண்ண தொடரிலும் நடாத்திய நாடுகளே வென்றுள்ளன, அவை பெரிய அணிகளும் கூட (இந்தியா, அவுஸ்திரேலியா மற்றும் இங்கிலாந்து).

(7) சூப்பர் ஓவர் முறையிலான வெளியேற்றம்
2011 உலகக் கோப்பையில் டைபிரேக்கர் இல்லை. 2019ம் ஆண்டு ரி20 பாணியிலான சூப்பர் ஓவர்கள் அல்லது ஒரு சூப்பர் ஓவர் நொக்-அவுட்களுக்கு அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது, ஆனால் அதுவும் ஒரு நியாயமற்ற சூழ்நிலைக்கு வழிவகுத்தது, அங்கு சூப்பர் ஓவருக்குப் பிறகும் சாம்பியனைத் தீர்மானிக்க பவுண்டரி எண்ணிக்கை பயன்படுத்தப்பட்டது.
இப்போது சூப்பர் ஓவர்கள் வெற்றி பெறும் வரை விளையாடப்பட போகிறது.
மூன்று சூப்பர் ஓவர்கள் சமன் செய்யப்பட்டு நேரம் முடிந்தால், போட்டி சமநிலையில் முடிவடையும். அரையிறுதியில், லீக் போட்டிகளில் தரவரிசையில் முன்னிலையில் உள்ள அணி முன்னேறும். இறுதிப் போட்டியில், அணிகள் கூட்டு வெற்றியாளர்களாக அறிவிக்கப்படுவார்கள்.

(8) பவர்பிளே (Power Play)
2011 ஆம் ஆண்டில், பத்து ஓவர்கள் கட்டாய பவர்பிளேயையும், தலா ஐந்து ஓவர்கள் பந்துவீச்சு மற்றும் துடுப்பாட்ட பவர்பிளேயையும் இருந்தது. பவர்பிளே இல்லாத 30 ஓவர்களில், 30 யார்(30 yards) வட்டத்திற்கு வெளியே ஐந்து களத்தடுப்பாளர் அனுமதிக்கப்பட்டனர். இப்போது ஒரு இன்னிங்ஸின் மூன்று கட்டங்கள் உள்ளன: முதல் பத்து ஓவர்களுக்கு வட்டத்திற்கு வெளியே இரண்டு களத்தடுப்பாளர், அடுத்த 30 ஓவர்களுக்கு வட்டத்திற்கு வெளியே நான்கு களத்தடுப்பாளர், மற்றும் கடைசி பத்து ஓவர்களுக்கு வட்டத்திற்கு வெளியே ஐந்து களத்தடுப்பாளர். பெரிய வித்தியாசம் என்னவென்றால், வட்டத்திற்கு வெளியே நான்கு களத்தடுப்பாளர் நிற்கும் 30 ஓவர்கள், இது இன்னிங்ஸில் அதிக பவுண்டரி பெற வழிவகுக்கிறது மற்றும் நடுத்தர ஓவர்களில் பந்துவீச்சாளர்களின் நிலைமை மிகவும் கடினமாக்குகிறது. இதனால் முன்னர் போன்று இப்போது பந்துவீச்சாளர்கள் தொடர்ச்சியாக 5 ஓவர்களை இந்த நடு இன்னிங்ஸில் வீசுவதில்லை.

(9) இரு புதிய பந்துகள்
வெள்ளை நிற பந்துகள் 30 ஓவர்களுக்குப் பிறகு நிறமாற்றம் அடைவதால், ஒரு பந்தில் 25 ஓவர்களுக்கு மேல் வீசப்படாமல் இருப்பதை ஐசிசி உறுதி செய்துள்ளது. ஒவ்வொரு முனையிலும் ஒரு பந்து பயன்படுத்தப்படுகிறது, மேலும் மறுமுனையில் இருந்து ஒரு ஓவர் வீசப்படும் போது மற்றைய பந்து நடுவரிடம் இருக்கும் . நடு இன்னிங்ஸில் நான்கு களத்தடுப்பாளர்களுடன் சேர்த்து, இது மேலும் சுழற்பந்து வீச்சாளர்களின் நிலைமையை மிகவும் கடினமாக்கியது.