அழுகை….!!!
வனப்பில்லை.வார்த்தை வலியானது.என்னெதிரேஅவலங்கள் வரிசையாயின. மாத்தளனைகண்டு மாண்டும்அதை மீண்டும் வந்தோம்.ஆனால் நம்மிடம் மீட்சி அற்றன. கடைசிவரையும்சுமக்கப்படும்அழுகைப் பாத்திரங்களிற்குஒட்டகமாகினோம். அவர்களைபெருமைப் படுத்தியபயனப்பாடுகளை மறந்தனர்.அவர்களைஅர்த்தப்படுத்தியஎண்ணப்பாடுகளை எறிந்தனர். தெளிவினை அணைக்கமுடியாமல்காலச் சுவரிலே அறையப்பட்டேன்.அன்பின் ஆலயங்கள் என்னிடம் இல்லை. இக்கணமும்எதியோப்பியாவிலேவாடுகின்றேன்.வாட்டமும் நாட்டமும்